تشریف زهــرآلــود دست نــاکـسانی            کرده است باغ چهره ات را ارغوانی

رخت عزا بر قامت عمــرت کـشیده            یعنی همان از اولش هـم در خــزانی

دارد رضا از طوس می آید نه بانو.            باید که هر طوری شده زنده بمـانی

غارت شدی داغ برادر دیدی امروز            فردا بــرادر را به داغت می نشانی

از عمر کــوتــاهت ندیـدی خیر، اما            زهراترین صاحب مزار این زمانی

ما پشت دستِ حیف بر دندان که یعنی            دیر آمدی و زود رفـتی در جــوانی

پای زیارت نــامــۀ مـشـتـاقــمـان را            پشت غبــار محـمـل خود می دوانی

با خود نگاه گـریه دار تـشـنــه ام را            تا چشمه سار روضه هایت می کشانی

محض عبور از کــوچــۀ پهلو گرفته            دادند از شـهــر شــمــا نام و نشانی

این چند روزه با تو قم باغ بهشت است            نــازل شده بی تو عــذاب آسـمــانی

حالا که میل پر زدن از خـاک داری            حالا که بیش از این نمی خواهی بمانی

دنیا نه جای تو نه جای عمه ات بـود            نه جای دست بستـه و قــد کـمــانی

نه جای چوب خیزران و چشم زینب            یعنی اهــانـت بر لب شیــرین بیانی